8 آوریل 2022- طبق مطالعه جدیدی که در مجله BMC Ophthalmology منتشر شده است، مصرف آسپرین یا سایر داروهای ضد انعقاد با کاهش خطر ابتلا به رتینوپاتی دیابتی (بیماری چشم) مرتبط هستند.

نزدیک به 150 میلیون نفر در سراسر جهان با رتینوپاتی دیابتی زندگی می کنند، این بیماری زمانی ایجاد می شود که قند خون بالا باعث آسیب به رگ های خونی کوچک در پشت چشم شود. در حالی که کنترل خوب قند خون برای پیشگیری و کند کردن پیشرفت رتینوپاتی حیاتی است، درمان‌های خاصی نیز برای درمان این اختلال با هدف جلوگیری از کاهش بینایی وجود دارد. به همین دلیل است که طبق توصیه مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) در صورت ابتلا به دیابت، مهم است که سالانه از نظر رتینوپاتی غربالگری شوید. متأسفانهCDC ، همچنین تخمین می زند که فقط نیمی از افراد مبتلا به دیابت از این توصیه پیروی می کنند.

در مطالعه ی اخیر، محققان از یک پایگاه داده بیمه سلامت برای بررسی نسخه های دارویی و نتایج رتینوپاتی در 73964 بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 2 در تایوان استفاده کردند. آنها به طور خاص به این موضوع پرداختند که آیا مصرف منظم یک داروی ضد پلاکت یا ضد انعقاد - دسته ای که شامل آسپرین و همچنین داروهای دیگری مانند کلوپیدوگرل، دی پیریدامول، تیکلوپیدین و وارفارین می شود - با کاهش خطر ابتلا به رتینوپاتی مرتبط است یا خیر. از آنجایی که افرادی که این داروها را مصرف می‌کنند از چندین جهت با افرادی که مصرف نمی‌کنند، متفاوت هستند، محققان بر اساس سن، جنس، سایر شرایط سلامتی و سایر داروهایی که افراد مصرف می‌کردند، تفاوت‌ها را در پیامدهای رتینوپاتی تنظیم کردند. میانگین سنی شرکت‌کنندگانی که داروهای ضد انعقاد مصرف می‌کردند، 58.6 سال بود، در حالی که برای کسانی که این داروها را مصرف نمی‌کردند، 56.8 سال بود.

داروهای ضد انعقاد با کاهش خطر رتینوپاتی مرتبط هستند

محققان دریافتند در مقایسه با افرادی که داروی ضد انعقاد مصرف نمی‌کنند، افرادی که حداقل یکی از این داروها را مصرف کرده‌اند، 22 درصد کمتر به رتینوپاتی دیابتی غیرپرولیفراتیو - اصطلاحی که به مراحل اولیه رتینوپاتی اشاره می‌کند- در طول زمان مبتلا شده بودند. اما مصرف داروهای ضد انعقاد با خطر ابتلا به انواع شدیدتر رتینوپاتی دیابتی مرتبط نبود، که نشان می‌دهد مزایای این داروها ممکن است در مورد رتینوپاتی عمدتاً پیشگیرانه باشد به این معنی که اگر قبلاً به این بیماری مبتلا شده باشید، احتمال کمتری دارد که به شما کمک کند.

شرکت کنندگان در مطالعه با فشار خون بالا، بیماری کلیوی دیابتی، یا نوروپاتی دیابتی بیشتر در معرض ابتلا به رتینوپاتی دیابتی غیرپرولیفراتیو بودند، در حالی که افراد مبتلا به بیماری های قلبی عروقی و کسانی که از استاتین ها استفاده می کردند - گروهی از داروهای کاهش دهنده سطح چربی خون (کلسترول و تری گلیسیرید) - احتمال کمتری برای ابتلا به رتینوپاتی دیابتی غیر پرولیفراتیو داشتند. بعید است که داشتن بیماری قلبی عروقی واقعاً در کمک به پیشگیری از رتینوپاتی مفید باشد - در عوض، این احتمال وجود دارد که مصرف استاتین‌ها یا احتمالاً سایر درمان‌های دارویی برای بیماری‌های قلبی عروقی مسئول کاهش خطر رتینوپاتی باشد که در این گروه مشاهده می‌شود.

وقتی صحبت از داروهای ضد انعقاد خاص شد، محققان دریافتند که مصرف آسپرین یا دی پیریدامول به طور مستقل با کاهش خطر ابتلا به رتینوپاتی دیابتی غیرپرولیفراتیو مرتبط است. هنگامی که داروهای کلوپیدوگرل، تیکلوپیدین یا وارفارین همراه با آسپرین مصرف می شدند، خطر رتینوپاتی کمتر از مصرف هر یک به تنهایی بود.

محققان به این نتیجه رسیدند که در حالی که مصرف داروهای ضد انعقاد با خطر کمتر رتینوپاتی دیابتی غیرپرولیفراتیو مرتبط هستند، تحقیقات بیشتری لازم است تا مشخص شود آیا این داروها برای همه افراد مبتلا به دیابت مفید هستند یا فقط برای افرادی که قبلاً از این داروها استفاده می کردند، مفید می باشند. به دلیل ابتلای افراد به بیماریهای دیگر، و همچنین برای یافتن مکانیسم تاثیر مصرف این داروها بر انواع پیشرفته‌تر رتینوپاتی، تحقیقات بیشتری لازم است.

منبع:

https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2022/04/08/aspirin-and-other-anticoagulants-linked-to-lower-retinopathy-risk/